அனைவருக்கும் வணக்கம்!
Before I start off, I would like to convey my heart felt Christmas and New Year Wishes to all my friends who are visiting this page! :)
Christmas is always cool for me, even though I don't celebrate it! Last year, I saw my best buddy in school after many many years! This year, it turned out to be a moment of bliss!
It all started when dad invited me for a morning walk. Let me be more specific - I never go for morning walks in Chennai - (in Chennai only, sorry Premnath!) never! There are many reasons for it - dogs, pollution, students waiting for college buses - this is just not the atmosphere for 'my' walks! But that's me folks! :D
You can also say I am too lazy for it! உடல் பயிற்சி nu சொல்லலாம் but ... ! NO!
Today I had some 'அசரீரி' from heaven! Today something happened. "Go Arun, go!!! Don't look! Go!!!"
And I went...
Got to say, it's the best thing, at least one of the best things to happen to me in the recent times. I saw things that usually don't happen in my area in Chennai. Probably, it was made up for this day or something, I don't know! May be, it was just bound to happen... Let me list a few...
I saw people wearing sweaters and monkey caps (This is Chennai!)... Fog (Yes!)... Cloudy lazy weather perfect for walking... Also, appa had company (his friend had come)... சென்னையில் இப்படி ஒரு வானிலை நான் நினைவு இருக்கும் வரை பார்த்தது இல்லை! காலில் வலியும் தெரியவில்லை, பாதை தூரமும் தெரியவில்லை! என்ன ஒரு மகிழ்ச்சி!!! ஆ ஹா ஹா! அவ்வப் போது பெற்றோருடன் காலையில் நடந்து பாருங்கள்! அப்போது நான் சொல்வது புரியும்!
We entered a reputed restaurant (South Indian of course! No names please!) and they ordered coffee and asked me what I wanted. I said, "பொடி இட்லி!".
They got their coffee cups, I didn't get mine! The waiter came and said "பொடி இட்லி time ஆகும் சார்!". I said "ஓகே, எனக்கு வேணாம்". Uncle and dad looked at me. "Time pass ஆச்சு இல்ல, போகலாம்!" என்றேன்...
We bought some fruits and sweets for relatives and walked back home. "Not those apples, he has sugar"; "That sweet, sugar less if possible!". "இல்ல, அவர் சாப்பிடுவாரு"!
" நான் தமிழன் என்று அவர்கள் பழம் வாங்கும் போதும், இனிப்பு வாங்கும் போதும், உரையாடும் போதும் ஒவ்வொரு முறையும் என் நினைவிற்கு வந்தது!" I felt really glad I changed my mind and came with them. 'Intuition' you see! Salute the spirit of Tamil Nadu!
I am pretty sure we walked around 5 kilometers. That's high, but I never thought it would happen. I looked at the watch. நேரம் சென்றது தெரியவே இல்லை! 8.30 என்று என் கடிகாரம் சிரித்தது! எனக்குள் சிரித்துக் கொண்டு வீட்டின் உள் சென்றேன்!
மீண்டும் சந்திப்போம்!
என்றும் அன்புடன்
உங்கள் அருண்கார்த்திக்! :)
புத்தாண்டு வாழ்த்துக்கள்!
Before I start off, I would like to convey my heart felt Christmas and New Year Wishes to all my friends who are visiting this page! :)
Christmas is always cool for me, even though I don't celebrate it! Last year, I saw my best buddy in school after many many years! This year, it turned out to be a moment of bliss!
It all started when dad invited me for a morning walk. Let me be more specific - I never go for morning walks in Chennai - (in Chennai only, sorry Premnath!) never! There are many reasons for it - dogs, pollution, students waiting for college buses - this is just not the atmosphere for 'my' walks! But that's me folks! :D
You can also say I am too lazy for it! உடல் பயிற்சி nu சொல்லலாம் but ... ! NO!
Today I had some 'அசரீரி' from heaven! Today something happened. "Go Arun, go!!! Don't look! Go!!!"
And I went...
Got to say, it's the best thing, at least one of the best things to happen to me in the recent times. I saw things that usually don't happen in my area in Chennai. Probably, it was made up for this day or something, I don't know! May be, it was just bound to happen... Let me list a few...
I saw people wearing sweaters and monkey caps (This is Chennai!)... Fog (Yes!)... Cloudy lazy weather perfect for walking... Also, appa had company (his friend had come)... சென்னையில் இப்படி ஒரு வானிலை நான் நினைவு இருக்கும் வரை பார்த்தது இல்லை! காலில் வலியும் தெரியவில்லை, பாதை தூரமும் தெரியவில்லை! என்ன ஒரு மகிழ்ச்சி!!! ஆ ஹா ஹா! அவ்வப் போது பெற்றோருடன் காலையில் நடந்து பாருங்கள்! அப்போது நான் சொல்வது புரியும்!
We entered a reputed restaurant (South Indian of course! No names please!) and they ordered coffee and asked me what I wanted. I said, "பொடி இட்லி!".
They got their coffee cups, I didn't get mine! The waiter came and said "பொடி இட்லி time ஆகும் சார்!". I said "ஓகே, எனக்கு வேணாம்". Uncle and dad looked at me. "Time pass ஆச்சு இல்ல, போகலாம்!" என்றேன்...
We bought some fruits and sweets for relatives and walked back home. "Not those apples, he has sugar"; "That sweet, sugar less if possible!". "இல்ல, அவர் சாப்பிடுவாரு"!
" நான் தமிழன் என்று அவர்கள் பழம் வாங்கும் போதும், இனிப்பு வாங்கும் போதும், உரையாடும் போதும் ஒவ்வொரு முறையும் என் நினைவிற்கு வந்தது!" I felt really glad I changed my mind and came with them. 'Intuition' you see! Salute the spirit of Tamil Nadu!
I am pretty sure we walked around 5 kilometers. That's high, but I never thought it would happen. I looked at the watch. நேரம் சென்றது தெரியவே இல்லை! 8.30 என்று என் கடிகாரம் சிரித்தது! எனக்குள் சிரித்துக் கொண்டு வீட்டின் உள் சென்றேன்!
மீண்டும் சந்திப்போம்!
என்றும் அன்புடன்
உங்கள் அருண்கார்த்திக்! :)
புத்தாண்டு வாழ்த்துக்கள்!